Rozmowy z Kotem

28.03.2014r. umarła najukochańsza Pchełka Mame. Tate powiedział, że był to najgorszy dzień Mame i w takim stanie jej jeszcze nie widział. Pchełka była moją starszą siostrą, piękną, mądrą kocią królową. Mame i Pchełka stanowiły jedność. Jeden organizm, jeden byt. Rozumiały się bez słowa i wyprzedzały swoje myśli. Pchełka miała osiemnaście lat i była już bardzo chora. Tate mówił, że jej ostatnie miesiące to była potężna walka Mame, pana w zielonym ubranku i Pchełki również. To właśnie wtedy Mame powiedziała do niego sławetne słowa – Nawet gdybym musiała zrobić nam na obiad tynk ze ściany, to na leczenie Pchełki wydamy tyle, ile będzie potrzeba. I wydali, ale kiedy pan doktor powiedział, że nie widzi medycznych przeciwwskazań, Mame złożyła broń. Mając do wyboru komfort Pchełki, a swoje cierpienie, wybrała Pchełkę. Nie mogła dopuścić, żeby jej ukochany tygrysek, śliczny burasek cierpiał. Czytaj dalej „Kawa”

Rozpoczęło się długie oczekiwanie. Dowiedziałem się od Mame, że będę w tej klatce miesiąc. Miesiąc! to niewyobrażalnie długo, bo jak się później okazało, w tym czasie ja sam miałem ich trzy. Taki malutki i młodziutki byłem.  Mame  po lekkim spadku formy i okazaniu słabości w nasz pierwszy wspólny dzień, z właściwą sobie werwą zabrała się do ustawiana na nowo zasad w domu. Kawa z Maksiem dostali niespodziewany bonus w postaci otwartego na stałe pokoju, w którym to zamieszkałem. Mame stwierdziła, że musimy się do siebie przyzwyczaić, a zmiany nie mogą być gwałtowne, bo jak zna Maksia, to gad jeden od razu zakomunikuje swoje niezadowolenie z nowych zasad wielką koopą w przedpokoju. Kawa od razu stwierdziła, że jestem chwilowym wybrykiem i nie pobędę w ich domu zbyt długo, więc nie zaprzątała sobie mną głowy. Było mi trochę przykro, że ostentacyjnie przechodziła obok mnie jak obok zagęszczonego powietrza i szerokim łukiem omijała mój apartament. Nie wiedziała, lub nie chciała wtedy wiedzieć, że jest to już nasz wspólny dom. Czytaj dalej „Poznajemy się”