Światełko w tunelu

Styczeń tego roku nie był łaskawy dla zwierząt. Przenikliwe zimno, które szalało na równi z wiatrem, powodowało kostnienie łapek i utrudniało mi chodzenie. Chociaż, z drugiej strony,  czy przesuwanie się na dwóch łapkach można nazwać chodzeniem? Mniejsza z tym.  Nie zwracałem na to uwagi, miałem przecież bardzo ważne zadanie do wykonania! Znalezienie Mame to poważna sprawa, a ja byłem zdeterminowany i pełen wiary, że w końcu mi się uda.

Kiedy doczołgałem się w końcu do jakiejś wioski, zobaczyłem z daleka coś bardzo obiecującego, coś, co wyglądało jak karton w którym mógłbym odpocząć. Przystanąłem na chwilkę, żeby zaczerpnąć oddechu i po kilku minutach ruszyłem w jego stronę. Nagle, zupełnie niespodziewanie, zobaczyłem ten sam błysk co wtedy!! Błysk i pisk!! O nie, nie, ja nie chcę, nie chcę żeby mnie znowu bolało!! Uciekaj, powiedziałem sobie, uciekaj co sił w łapkach!!

Droga była oblodzona i sypało drobnym śniegiem.  Zza zakrętu powoli wyłonił się wjeżdżający do wioski samochód.  Młode małżeństwo wracało do domu po spędzonym w górach weekendzie. Siedząca na miejscu pasażera kobieta sennie rozglądała się wokoło.  Nagle jej wzrok przykuł jakiś ruch na poboczu.  To pewnie pędzony wiatrem śmieć zmierza w sobie tylko znanym kierunku, pomyślała. Już miała się odwrócić, gdy przez głowę przemknęła jej myśl, że dziwny jest ten śmieć, który leci w przeciwną do kierunku wiatru stronę. W ułamku sekundy poderwało ją z fotela. -Zatrzymaj się, krzyknęła przeraźliwie, -Zatrzymaj się na litość boską!!! Samochód zrobił gwałtowny skręt, jakby wykonywał sobie tylko znany skomplikowany układ taneczny i po kilku metrach zatrzymał się na poboczu. Kobieta jak strzała wypadła z auta i pobiegła w stronę małej, brudnej, na wpół zmrożonej kulki. Kulki, która popatrzyła na nią pełnym nadziei , przestrachu i rezygnacji wzrokiem. Kulki, która w innym życiu była kotem.

Poczułem przypływ sił o których nie myślałem , że jeszcze ich tyle posiadam i zacząłem co tchu biec w przeciwną stronę. Nie pozwolę, mówiłem sobie, już nie pozwolę, żeby mnie znowu bolało!! Udało mi się odbiec kawałek, kiedy uświadomiłem sobie, że dzieje się coś dziwnego. Wstrętne, przynoszące ból światło stało obojętnie w miejscu i nie sprawiało wrażenia, jakby chciało się stamtąd ruszyć. Zdziwiło mnie to do tego stopnia, że aż przystanąłem.  Wtedy ją dostrzegłem. Serce mi mocniej zabiło, nabrałem powietrza w płuca, żeby wykrzyczeć światu swoją radość, że oto jest, że znalazłem, że moja Mame jest przy mnie!!! Jednakże, w  miarę jej zbliżania się do mnie, nabierałem coraz większych wątpliwości. Kiedy wzięła mnie na ręce i zaczęła spokojnym, wzruszonym głosem szeptać do mnie same cudowne słowa, że będzie dobrze, że już nie będę sam i dobrzy ludzie zajmą się mną wiedziałem, że mój los właśnie się odmienia. Wiedziałem, że od teraz wszystko, co się w moim życiu wydarzy pomoże w odnalezieniu mojej Mame.

Cdn…..

Wasz Kubuś